Σιγή ασυρμάτου

Όλοι όσοι αναρωτιέστε για την απουσία μου, μην ανησυχείτε. Δεν είναι ότι δεν έχω τί να πω, φταίει το διάβασμα. Την προηγούμενη Δευτέρα (21/3) σε μία έκρηξη τόλμης και αισιοδοξίας αποφάσισα να δώσω Σύγχρονη Φυσική αυτή την Παρασκευή το απόγευμα (1/4), + το ότι είμαι και υπό την επίδραση τρελής έμπνευσης και έχω ξεφτιλιστεί στο διάβασμα. Αυτή την στιγμή βρισκόμαστε στην άρση του εκφυλισμού των ενεργειακών σταθμών λόγω ύπαρξης μαγνητικού πεδίου. Μία οπτασία, ένα ποίημα.  Το μενού περιλαμβάνει laser, ακτίνες Χ και πυρηνικές διασπάσεις, και μικρές δόσεις αντισωματιδίων. Ποίημα σας λέω, πόρωση!

Σκέφτομαι πολλά, έχω να σας πω για ένα καταπληκτικό παρεάκι που γνώρισα στην Πάτρα, ένα πικ νίκ δίπλα σε ποτάμι, ενεργειακή συσκότιση μίας ώρας για να σωθεί ο πλανήτης, την πυρηνική ενέργεια και το πώς κόντεψε να με πατήσει ένα τζίπ!  Δεν προλαβαίνω όμως τα φωτόνιά μου μέσα! 

Τομογραφία ποζιτρονίων εγκεφάλου. Όταν ένα ποζιτρόνιο εξαυλώνεται συγκρουόμενο με ένα ηλεκτρόνιο εκπέμπονται δύο φωτόνια γ. Αυτά ανιχνεύονται από την κυκλική διάταξη ανιχνευτών.

Επιθετική στρατηγική

Για όλες τις μάχες μεγάλες και μικρές που δίνουμε καθημερινά. 

Το να πολεμάς και να νικάς σε όλες σου τις μάχες δεν είναι η ύψιστη τελειότητα. Η ύψιστη τελειότητα συνίσταται στην εξουδετέρωση της εχθρικής αντίστασης χωρίς μάχη. Στην πρακτική τέχνη του πολέμου το καλύτερο από όλα είναι να καταλάβεις τη χώρα του εχθρού ολόκληρη και άθικτη. Δεν είναι καλό να τη διαλύσεις και να την καταστρέψεις. Επίσης είναι καλύτερο να αιχμαλωτίσεις έναν ολόκληρο στρατό, παρά να τον εξοντώσεις, να αιχμαλωτίσεις ένα σύνταγμα, ένα απόσπασμα ή ένα λόχο ολόκληρο και όχι να τα αφανίσεις. 

Η ανώτατη μορφή της τέχνης του στρατηγού είναι να ματαιώσει τα σχέδια του εχθρού, η επόμενη καλύτερη να εμποδίσει τη συνένωση των δυνάμεών του. Η επόμενη στη σειρά είναι να επιτεθείς στο στρατό του εχθρού στο πεδίο της μάχης. Η χειρότερη πολιτική από όλες είναι να πολιορκήσεις περιτειχισμένη πόλη, επειδή η κατασκευή πολιορκητικών μηχανών και διάφορων πολεμικών εργαλείων θα κρατήσει τρείς μήνες και η ανέγερση αναχωμάτων μπροστά στα τείχη θα απαιτήσει τρείς μήνες ακόμη. Ο στρατηγός, ανίκανος να συγκρατήσει την νευρικότητά του, θα ρίξει τους άντρες του πάνω στα τείχη σαν πλήθος μυρμηγκιών, με αποτέλεσμα το ένα τρίτο των ανδρών του να σκοτωθεί και η πόλη να μείνει άπαρτη. Αυτά είναι τα καταστροφικά αποτελέσματα μίας πολιορκίας.

Ο έμπειρος ηγέτης υποτάσσει το στρατό του εχθρού χωρίς μάχη. Καταλαμβάνει τις πόλεις, χωρίς να τις πολιορκήσει, ανατρέπει τα εχθρικά βασίλεια χωρίς μακροχρόνιες επιχειρήσεις. Με τις δυνάμεις του άθικτες αμφισβητεί την κυριαρχία της αυτοκρατορίας και έτσι, χωρίς να χάσει ούτε έναν άνδρα, ο θρίαμβός του είναι πλήρης.

 ..........

Θα νικήσει αυτός που ξέρει πότε να πολεμήσει και πότε να μήν πολεμήσει.

Θα νικήσει αυτός που ξέρει να χειρίζεται ανώτερες και κατώτερες δυνάμεις.

Θα νικήσει αυτός του οποίου ο στρατός εμψυχώνεται από το ίδιο πνεύμα σε όλες τις βαθμίδες.

Θα νικήσει αυτός που, προετοιμασμένος ο ίδιος, περιμένει να βρεί τον εχθρό απροετοίμαστο.

Θα νικήσει αυτός που έχει στρατιωτικές ικανότητες και δεν δέχεται παρεμβάσεις από τον ηγεμόνα.

Αν γνωρίζεις τον εχθρό και γνωρίζεις και τον εαυτό σου δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι το αποτέλεσμα χιλίων μαχών.

Αν γνωρίζεις τον εαυτό σου, αλλά όχι τον εχθρό για κάθε νίκη που κερδίζεις θα υφίστασαι και μία ήττα.

Αν δεν γνωρίζεις ούτε τον εχθρό, ούτε τον εαυτό σου θα υποκύπτεις σε κάθε μάχη.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Η Τέχνη του Πολέμου" του Sun Tzu.

Χίμαιρα

Σήμερα έπρεπε να πιέσω τον εαυτό μου για να γράψω. Έπρεπε να πιέσω τον εαυτό μου να παρατήσει στην άκρη το βιβλίο που διάβαζα και να πάω για κατούρημα. Όλη αυτή την εβδομάδα διάβαζα, διάβαζα αχόρταγα. Ότι μου είχε στερήσει ο ηλεκτρομαγνητισμός και οι εξισώσεις Maxwell πάσχισα να το πάρω πίσω αυτή την εβδομάδα. Διάβασα τρία βιβλία, εμένα καλύτερα να με ντύνεις παρά να με αφήνεις να αγοράζω βιβλία. Το πρώτο «Μία καλή πράξη» της Κέιτ Άτκινσον μου φάνηκε αδιάφορο, αργούσε να εξελιχθεί και είχε τεράστιες, κουραστικές παρενθέσεις. Έμαθα να μην κάνω παρενθέσεις και να μην λοξοδρομώ πολύ από αυτό που θέλω να πω στα γραφτά μου. Πάντα θέλω να μαθαίνω κάτι από τις οδυνηρές εμπειρίες. Μου κράτησε παρέα στο ταξίδι προς και από το χωριό. Ούτε που κατάλαβα για πότε έφτασα μεσημέρι Καθαρής Δευτέρας στην Αθήνα. Χαιρόμουνα το ψιλόβροχο, όπως και στο Εδιμβούργο που διαδραματίζεται το βιβλίο. Το τέλειωσα εκείνο το απόγευμα και την άλλη μέρα έβαλα σκούφο, μποτάκια και μπουφάν και πήγα στην δουλειά για να κοιτάζω μόνο το χιόνι να πέφτει μέσα από τα δέντρα.

Βιβλίο δεύτερο, «Η Σκόνη των Άστρων», Αικατερίνη Τεμπέλη, σαφέστατα πολύ καλύτερο. Είναι δύο ιστορίες που εξελίσσονται παράλληλα, με διαφορά 80 χρόνων. Φαίνεται λίγο άγουρο, ειδικά η ιστορία του δικού μας παρόντος, και με αγωνία της συγγραφέως να μας τα πεί όλα και να αναπτύξει την προσωπικότητά της, αλλά διακρίνω ταλέντο. Μου αρέσει αυτή η ανωριμότητα με προοπτική. Θέλω να δω πώς θα εξελιχθεί. Τα αγόρασα μαζί αυτά τα δύο βιβλία. Ένα βροχερό απόγευμα που είχα γυρίσει από μία παραλία. Μπήκα στο πρώτο βιβλιοπωλείο που βρήκα μπροστά μου και τα πήρα. Ήταν εντελώς τυχαίο!

Και τέλος το τρίτο βιβλίο που μου το έκανε χτες δώρο μία χρυσή συνεργάτης από την Κρήτη, ομιλήτρια σε μία εκδήλωση στην δουλειά μου. «Η μεγάλη χίμαιρα» του Μ. Καραγάτση. Το ξεκίνησα σήμερα το πρωί. Φρόντισα τα πάντα να είναι έτοιμα για τις σημερινές ομιλίες, υποδέχτηκα τους ομιλητές και τους συμμετέχοντες, είμασταν μία ωραία ατμόσφαιρα. Και όταν επιτέλους αρχίσανε, πήρα έναν καφέ και έπιασα μία ακρούλα να ρουφήξω το βιβλίο μου.

«-Ξέρετε τί σημαίνει Χίμαιρα; -Βεβαίως. Κάτι το ασύλληπτο, το ανέφικτο.»

Η Μεγάλη Χίμαιρα, Μ. Καραγάτση

Το διαβάζω με λαχτάρα. Τρελαίνομαι. Όλα μου αρέσουν, το μέγεθος, το σχήμα του βιβλίου, η γραμματοσειρά, οι λέξεις. Αχ, αυτές οι λέξεις είναι ζωντανές. Μέσα στην ψυχή μου μπαίνουν και αντιλαλούν. Τώρα αν θέλω να το δημοσιεύσω αυτό το κακούργημα, πρέπει να σταματήσω τις ευαισθησίες εδώ, γιατί με τρομάζουν. Γιατί  θα αποκαλυφθώ... και θέλω να έχω τον έλεγχο. Μοναδική μου παρηγοριά το επόμενο βιβλίο που με περιμένει. Χιού Λόρι «Μην πας ποτέ στην Καζαμπλάνκα», το είχα κάνει δώρο στον αδερφό μου για τα γεννέθλιά του, αλλά του το βούτηξα για να το τελειώσω, και ελπίζω ο κυνισμός του να με επαναφέρει στον ίσιο δρόμο, μακριά από ηλίθιες συναισθηματικές εξάρσεις, γιατί και εγώ δεν ξέρω τί θα κάνω απόψε, μάνα μου!

 

                                           Creep - Radiohead

Existentialismus

Φυσάει αέρας απόψε και χιονίζει, κάνει κρύο και έξω, και μέσα μου. Ναι, ωραία, η εξεταστική τελείωσε και θέλω πραγματικά να βιώσω την ζενίλα, να πάψω να σκέφτομαι και να κοιμηθώ, αλλά το μυαλό μου προφανώς έχει ανακαλύψει ένα κρυφό εργοστάσιο αμφεταμίνης που βγάζει χάπια κατά βούληση. Και, αλήθεια σας λέω, προτιμώ την Φυσική, είναι απλή, κατανοητή και εύκολη. Και πάνω απ' όλα σταθερή. Όταν ασχολούμαι με την Φυσική, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Χάνομαι εγώ, χάνονται και τα προβλήματα. Xa Man Fu: Μανδαρίνος Βουδιστής, με αστρόβιλο πεδίο. Ο νόμος του Νεύτωνα, μπορεί να μην είναι απόλυτα ακριβής, αλλά είναι ο ίδιος στους αιώνες των αιώνων. Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφιστεί αύριο νέος νόμος που να περικόπτει την παγκόσμια σταθερά της βαρύτητας. Ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι.

Στην «πραγματικότητα» που βιώνουμε τελευταία, εκτός του ότι δεν ξέρεις αύριο τί σου ξημερώνει, έχει αρχίσει να αμφισβητείται η κοινή λογική. Όλα είναι τόσο παράλογα. Η χώρα μου έχει χρέος και φταίω εγώ για αυτό, μου είπανε ότι εγώ τα έφαγα!  Όλη η υφήλιος λέει ότι είμαι τεμπέλα και ακαμάτα και ας δουλεύω περισσότερες ώρες και ας πληρώνω τους φόρους μου πιστά. Ο παγκόσμιος εξευτελισμός όμως της αξιοπρέπειάς μου δεν είναι αρκετός και χρειάζεται να ξεπουληθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μου μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα να ξεπουληθεί. Τί ωραία που είναι η ζωή! Στο ελληνικό κοινοβούλιο, τον ναό της δημοκρατίας ψηφίστηκε η εν λόγω εκποίηση, από ανθρώπους εκλεγμένους από το χέρι μου, ανθρώπους παρεπιδημούντες στον τάφο του Αγνώστου Στρατιώτη! Α, ρε κακομοίρη, εσύ πέθανες τζάμπα! Ο παππούς μου έφαγε σφαίρα το 1940 στην Αλβανία, αλλά τουλάχιστον επέζησε και έτσι κανένας καραγκιόζης δεν θα καταθέσει στεφάνι στον τάφο του, κανένας ψεύτης δεν θα ωρύεται ότι ατιμάζεται η μνήμη του από τις πορείες και τις διαμαρτυρίες. Θα το κάνουν μόνο για το κορόιδο που πέθανε και μετά θα μπούν μέσα στον «οίκο» τους και θα ψηφίσουν την «αξιοποίηση» της κάθε πέτρας που βάφτηκε με το αίμα του Άγνωστου Στρατιώτη.

Μια φορά και έναν καιρό καθόμουνα με μία ψυχή σε μία παραλία και συζητούσαμε για την γαλλική επανάσταση και εγώ είχα φρικάρει με την ιδέα ότι την περίοδο της τρομοκρατίας οι επαναστάτες σκότωναν κόσμο εν ψυχρώ στο δρόμο, και χτυπιόμουνα «η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή» κλπ και το επιχείρημα που άκουγα ήταν «μα Νάντια, δεν καταλαβαίνεις, ήταν πόλεμος!» και τότε κοιτούσα εκείνα τα μάτια, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας λαός δεν είχε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στην δικαιοσύνη και έπρεπε να πάρει βάρβαρα τον νόμο στα χέρια του. Τώρα καταλαβαίνω. Δεν έχω τη δύναμη να το κάνω εγώ σήμερα, γιατί σήμερα είμαι κότα, αλλά συνεχίστε κύριοι δημοσιογράφοι να προσπαθείτε να με πείσετε ότι έχω άδικο που διαμαρτύρομαι για τα διόδια, ότι εγώ φταίω για το χρέος, ότι είμαι ηλίθια με περικεφαλαία που δεν λέω και ευχαριστώ στους ξένους τοκογλύφους, συνεχίστε να με τρομάζετε ότι αν τολμήσω να σκεφτώ κάτι διαφορετικό από το ποίημα που σας βάλανε να λέτε μπορεί η χώρα μου να καταστραφεί και θα φταίω εγώ για αυτό. Μια χαρά τα πάτε! Σήμερα είμαι κότα, αλλά αύριο μπορεί και να έχω ξυπνήσει...